Pacjenci wymagający podjęcia natychmiastowego leczenia w innej placówce leczniczej, w celu kontynuacji i zachowania ciągłości leczenia albo wymagający leczenia w szpitalu lub poradni specjalistycznej, a dysfunkcja narządu ruchu uniemożliwia korzystanie ze środków transportu publicznego (bez względu na schorzenie) mogą skorzystać z bezpłatnego transportu sanitarnego.
Pacjentom zdolnym do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymagającym pomocy przy korzystaniu ze środków transportu publicznego lub wymagającym korzystania z pojazdów dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych przysługuje transport częściowo płatny w przypadku leczenia:
- chorób krwi i narządów krwiotwórczych,
- chorób nowotworowych,
- chorób oczu,
- chorób przemiany materii,
- chorób psychicznych i zaburzeń zachowania,
- chorób skóry i tkanki podskórnej,
- chorób układu krążenia,
- chorób układu moczowo-płciowego,
- chorób układu nerwowego,
- chorób układu oddechowego,
- chorób układu ruchu,
- chorób układu trawiennego,
- chorób układu wydzielania wewnętrznego,
- chorób zakaźne i pasożytnicze,
- urazów i zatruć,
- wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych
NFZ pokrywa w takich przypadkach 40% kosztów przejazdu środkami transportu sanitarnego.
W przypadkach niewymienionych powyżej koszty transportu pacjent pokrywa w całości osobiście.
Skierowanie na transport sanitarny
Skierowanie na transport sanitarny POZ wystawia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, który jednocześnie kwalifikuje pacjenta do odpowiedniego rodzaju transportu.
Transport sanitarny “daleki” w POZ
Z transportu “dalekiego” w POZ można skorzystać w następujących sytuacjach:
- Kiedy z przyczyn losowych zachodzi konieczność skorzystania z pomocy medycznej w szpitalu za granicą, a stan zdrowia w momencie wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala na samodzielny powrót do domu.
Taki transport jest realizowany od granicy Polski do miejsca zamieszkania.
- Kiedy z przyczyn losowych zachodzi konieczność skorzystania z pomocy medycznej w zagranicznym szpitalu, ale wymagana jest kontynuacja leczenia w kraju, a stan zdrowia pozwala na uzyskanie wypisu i nie ma medycznych przeciwwskazań do przewozu ambulansem.
W takim przypadku przysługuje transport od granicy Polski do szpitala, który jest położony najbliżej domu pacjenta i w którym możliwe jest kontynuowanie leczenia.
- Kiedy z przyczyn uzasadnionych medycznie wymagane jest korzystanie ze świadczeń konkretnej poradni specjalistycznej oddalonej od miejsca zamieszkania o więcej niż 120 km “tam i z powrotem”, a ogólny stan zdrowia nie pozwala na samodzielne dotarcie do poradni. Transport przysługuje wtedy z miejsca zamieszkania pacjenta do najbliższego świadczeniodawcy, który udzieli świadczeń i z powrotem
- Kiedy ze względów medycznych zachodzi konieczność skorzystania z wysokospecjalistycznych świadczeń ambulatoryjnych, które realizowane są jedynie przez niektóre poradnie, do których odległość z miejsca zamieszkania przekracza 120 km “tam i z powrotem”, a ogólny stan zdrowia chorego nie pozwala na samodzielny dojazd do poradni. Transport przysługuje wtedy od miejsca zamieszkania do poradni i z powrotem.
Aby skorzystać z transportu sanitarnego “dalekiego” w POZ pacjent, jego rodzina albo opiekun prawny, po wcześniejszej konsultacji z lekarzem POZ, występuje z wnioskiem do dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ.
Wniosek taki należy złożyć w oddziale Funduszu, do którego pacjent należy.
Po rozpatrzeniu wniosku, dyrektor oddziału Funduszu wyda w jego sprawie pisemnie stanowisko.
Ważne! W przypadku transportu związanego z leczeniem poza granicami kraju, do wniosku należy dołączyć zaświadczenie sporządzone w języku polskim, a przygotowane przez zagraniczny szpital, który realizował leczenie. W przypadku transportu związanego z leczeniem specjalistycznym w kraju należy dołączyć do wniosku zaświadczenie z poradni specjalistycznej, która ma wykonać świadczenie.
Udzielanie świadczeń transportu sanitarnego w POZ przewiduje realizację następujących przewozów celem podjęcia lub kontynuacji leczenia, a ogólny stan zdrowia chorego nie pozwala na samodzielny dojazd do poradni:
- Z miejsca zamieszkania (pobytu) pacjenta na leczenie realizowane w trybie stacjonarnym
- Z miejsca zamieszkania (pobytu) pacjenta na leczenie w trybie dziennym
- Z miejsca zamieszkania (pobytu) na pierwszorazowe świadczenie z rodzaju ambulatoryjnej opieki specjalistycznej albo leczenia stomatologicznego i z powrotem
- Z miejsca zamieszkania (pobytu), w celu wykonania zabiegów i procedur medycznych wynikających z procesu leczenia realizowanego przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, do którego zadeklarowany jest świadczeniobiorca i z powrotem
- Z miejsca zamieszkania (pobytu) do zakładu długoterminowej opieki zdrowotnej.
Wydając skierowanie na przewóz, lekarz POZ wskazuje pacjentowi jednocześnie realizatora przewozu.